تهران، دانشگاه تهران، پردیس علوم، دانشکده شیمی، گروه شیمی پلیمر، صندوق پستی6455- 14155
چکیده
در سالهای اخیر پیشرفت های قابل توجهی در استفاده از پلیمرهای زیست پزشکی قابل تورم در آب به عنوان حامل های هدفمند برای رهایش دارو، پروتئین و عوامل رشد انجام گرفته است. در این میان ماهیت، اندازه حفره ها، پایداری و پاسخگویی آنها به محرکهای خارجی از مهم ترین رفتارهای این شبکه ها به شمار میروند. پرداختن و از بین بردن محدودیتهای بالینی و دارویی هیدروژلها ، باعث اختصاصی و مطلوب تر شدن عملکرد آنها می شود. در این مقاله، به بررسی این چالش ها و راههای مقابله با آنها براساس روشهای طولانی تر کردن روند رهایش دارو از هیدروژل ها و همچنین توسعه عملکرد آنها بر حسب ماهیت دارو می پردازیم.
ابتدای صفحه