دارورسانی به صورت خوراکی به دلیل پذیرش بالای بیمار از دیرباز مورد توجه داروسازان بوده‌است. از سوی دیگر دارورسانی مخاطی به دلیل جریان خون بالای مخاط دهان جایگزین شکل‌های سنتی شد. بنابراین فیلم‌های نازک دهانی به عنوان شکل دارویی جدید مطرح و وارد بازار شدند. مزیت اصلی این فیلم‌ها، در استفاده‌ی آنها برای کودکان و سالمندان است که معمولا با مشکل بلع مواجه هستند و نمی‌توانند دارو را در مقادیر بالا استفاده کنند. فیلم‌های دهانی از پلیمر، نرم‌کننده، ماده‌ی فعال دارویی، شیرین‌کننده، طعم‌دهنده و افزودنی‌های لازم دیگر تشکیل شده‌اند که به روش‌های ریخته‌گری با حلال، اکستروژن گرماذوب و غلتکی ساخته می‌شوند. مهم‌ترین ماده‌ی تشکیل‌دهنده فیلم پلیمر است. فیلم‌ها از پلیمرهای آبدوست طبیعی و مصنوعی ساخته می‌شوند. پلیمرهای آبدوست خواصی چون فروپاشی سریع، احساس خوب در دهان و خواص مکانیکی مناسب به فیلم می دهند. از معروفترین پلیمرهای طبیعی می‌توان به پلولان، نشاسته، پکتین و کیتوسان اشاره کرد. پلیمرهای مصنوعی شامل مشتقات سلولزی ، پلی وینیل الکل و پلی وینیل پیرولیدون هستند . با توجه به نوع فیلم مورد ساخت از نظر زمان رهایش و ماندگاری در دهان، از پلیمرها و ترکیب آنها در ساخت فیلم مورد نظر استفاده می شود بنابراین بررسی خواص پلیمرها برای ساخت فیلم‌های دهانی از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این مقاله سعی شده به بررسی خواص و موارد استفاده این پلیمرها برای انتخاب مناسب آنها در فیلم‌های دهانی پرداخته شود.
ابتدای صفحه