امروزه نسبت زیادی از دارایی های شرکت ها نامشهود است. مدیران و حسابداران در تعیین ارزش دارایی های شرکت ها دچار مشکلاتی می شوند که در گذشته به ندرت وجود داشت. اکثر روش شناسی های موجود برای اندازه گیری و قیمت گذاری دارایی های نامشهود و سرمایه فکری، از درون پژوهش در حوزه های اقتصاد، مدیریت، حسابداری، مهندسی و غیره برخاسته است. نتیجه این فرایندها دستی ابی به برخی چارچوب ها و الگوهای سنجش است که برای توسعه توانمندی های بخش اقتصاد و سنجش دارایی های فکری قابل استفاده اند. تاکنون روش ها و رو کیردهای متنوعی برای قیمت گذاری دانش فنی و فناوری ارائه شده است. برخی از این روش ها کمتر مبتنی بر محاسبات ریاضی اند و به روش های کیفی موسوم هستند. برخی نیز بر پایه محاسبات ریاضی نسبتاً پیچیده ای هستند. در این مقاله، مطالعه ای درباره روش های مرسوم قیمت گذاری و نقاط ضعف و قوت هر کی از این روش ها انجام شده است.
)