در دهه های اخیر، تلاشهای وسیعی جهت طراحی پلیمرها برای کاهش سمیت، افرایش جذب و بهبود الگوی رهایش داروها صورت گرفته است. نانوذرات آهن در کنار سایر سامانه های نوین پزشکی یکی از گزینه های مورد توجه برای کاربردهای دارورسانی، شناسایی، هدفمند سازی و درمان است. این نانوذرات برای اینکه قابل استفاده در این موارد باشند لازم است که سطح آنها برای افزایش پایداری و زیست سازگاری، اصلاح شود. از سال 2001 که شارپلس وهمکارانش واژه "کلیک" را معرفی کردند، گزارش های بسیاری جهت تهیه یا عامل دار کردن مایسلها و نانوذرات پلیمری، لیپوزوم ها، پلیمرزوم ها، کپسولها، میکروذرات، نانوذرات فلزی و سیلیکا،نانولوله های کربنی، فولرن ها و نانوذرات زیستی بر پایه این واکنش ارائه شد. در بین تمام واکنش‌هایی که برای اصلاح سطح نانوذرات آهن استفاده می‌شود واکنش کلیک به دلیل دارا بودن ویژگی‌هایی نظیر سرعت بالای واکنش، عدم تاثیر از محیط واکنش، اختصاصی بودن، زیست سازگاری، انجام شدن در دمای محیط و عدم تاثیر از ممانعت فضایی، بیشتر مورد توجه است. از این واکنش برای اتصال مولکول‌های کوچک، پلیمرها و مولکول‌های زیستی روی سطح نانوذرات استفاده می‌شود.
ابتدای صفحه